Zon, Slee en Want

Oi oi, dat waren een paar dagen Oslo. Ik ben in ieder geval weer een paar ervaringen rijker. De reis met de trein was verder geweldig. Halverwegen verdwenen de huisjes bijna onder de sneeuw en het uitzicht was wisselend met grillige rotsen tot vergaande witte velden. Helaas zijn de foto's lang niet zo mooi als dat het echt was, aangezien ze van achter een vies raam genomen zijn. Maar geloof me, het was zeker de moeite waard.

Aangekomen in Oslo, heb ik wel even mijn weg moeten vinden. Gelukkig had ik het slechte weer in Bergen gelaten en was het super mooi weer de dagen dat ik in Oslo was. Maar helaas boterde het niet helemaal met mijn host die ik via couchsurfing had gevonden en zat ik ver van het centrum af. Daarom heb ik halverwegen besloten te verhuizen naar een hostel in het centrum. Al betaal je in Oslo natuurlijk de hoofdprijs en was het niet een heel gezellig hostel, heb ik er geen spijt van gehad.

Maar desalniettemin heb ik ook de eerste twee dagen genoten van Oslo. Eerlijk is eerlijk: het is een mooie stad met indrukwekkende gebouwen. De meeste liggen aan een van de hoofdwegen, waardoor ik de eerste dag al slenterend alle bekende en belangrijke gebouwen had gezien. Mijn doel voor donderdag was het bezoeken van een museum. Niet echt mijn favoriete bezigheid, maar het Frammuseaum leek me wel wat. Daar aangekomen werd ik verrast met een prachtig uitzicht over het fjord, bedekt met ijsschotsen en een helder blauwe lucht. Het museum was toch best interessant. Het ging over de expedities naar de noord- en zuidpool die de vorige eeuw gemaakt zijn. Ik kwam tot de conclusie dat veel onderzoeken en ondekkingen die toen gedaan zijn de basis vormen van de studie die ik afgelopen jaren gevolgd heb. Het enige minpuntje was dat het er behoorljk koud was. Dit kan natuurlijk een inbeelding zijn geweest door alle koude onderwerpen, maar ik kwam in ieder geval verkleumd buiten en was blij dat de zon nog volop scheen. Toen heb ik een mooie wandeling naar het beeldenpark gemaakt. Het was een behoorlijk eindje, maar geen straf met dat weer en het besneeuwde landschap. Ook het beeldenpark was erg mooi, maar ondertussen begon de zon al te zakken. Na een heerlijk kopje koffie (van een knappe jongen, Want eerlijk is eerlijk: er lopen hier behoorlijk wat knappe koppies rond) moest ik toch maar eens op zoek gaan naar het hostel, aangezien dat nog behoorlijk ver lopen was. Of beter gezegd: glibberen. Alle stoepen waren bedekt met ijs en dus super glad. Dit maakte het soms een behoorlijke uitdaging om boven aan de heuvel te komen of zonder te vallen weer beneden.

Het was al donker toen ik eindelijk bij het hostel aan kwam en moest ik mijn bagage nog van het station halen. Van al dat lopen was ik behoorlijk moe en ben dus na wat korte babbeltjes naar mijn bedje gegaan. De volgende ochtend heb ik de andere meisjes van mijn kamer ontmoet en heb ik met Megon (Londen) de metro naar boven genomen. Zij ging snowboarden, maar aangezien ik maar 2 dagen had, leek me dat geen strak plan. Het zou me twee dagen van frustratie en veel spierpijn opleveren. Daarom besloot ik een sleetje te huren boven aan de berg en dan via een twee kilometer lange baan naar beneden te crossen. Terwijl ik opzoek was naar de verhuurder, kwam ik nog twee Noorse meisjes tegen (Ane Tora en Ida) die ook opzoek waren naar sleetjes. Samen met hun ben ik de rest van de dag menigmaal de berg af gesjoefd. De eerste keer was behoorlijk spannend, aangezien we nog niet wisten welke bochten er zouden komen en ik het sturen nog niet helemaal onder de knie had. Daarbij ging het ook behoorlijk hard. Bij een iets te krappe bocht crashde ik dan ook volledig en was ik blij dat ik een helm en sneeuwbestendige kleding aan had. De sneeuw zat werkelijk overal. Maar de keren er na ging het steeds beter en was het echt super vet om door het bos te razen, om vervolgens een super mooi uitzicht te hebben over het fjord in het dal. Met dit uitzicht en in de zon hebben we onszelf getrakteerd op een veel te dure muffin, aangezien een croisantje ham/kaas al bijna 10 euro was. Ida en Ane Tora hadden het na nog een ritje wel gezien, maar ik had de smaak net te pakken en ben nog een keer naar beneden gegaan. Daar kwam ik nog een Iers stel tegen. Leuk om alvast wat tips te krijgen voor Ierland.

Toen ik mijn slee had ingeleverd wilde ik eigenlijk nog even rondwandelen, maar het leek er op dat er niet echt een geschikte wanderroute was. Daarom ben ik nog een kijkje gaan nemen bij de olimpische skischans, die rood kleurde in de zon. Helaas miste ik net de metro terug naar het centrum. Wat een straf: nog een kwartier langer genieten van de ondergaande zon met uitzicht over het dal. Ondertussen kwam er een man met een kaboutermuts tot dezelfde conclusie en kreeg ik een heel verhaal over de reizen die hij had gemaakt.'s Avonds hebben we met de meiden van de kamer gezellig gekaard, aangezien iedereen te moe was om op stap te gaan en stiekem de biertjes in de kroeg te duurd vond. Al met al: een super dag in de sneeuw en leuke mensen ontmoet!
Die zaterdag moest ik optijd uitchecken, maar gelukkig kon ik mijn spullen bij het bed van Megon stallen. Samen met haar ben ik een aantal highlights van Oslo afgelopen. Vanaf de kade was het uitzicht weer geweldig en met Megon is fotograve moesen natuurlijk de nodige foto's gemaakt worden. Hierna hebben we onze verkleumde handen verwarmd aan een heerlijke kop warme chocolademelk. Ik ben toen nog een straat af gelopen waar volgens Ida en Ane Tora wat leuke winkeltjes zouden zitten. Gelukkig was dit om de hoek van het hostel, aangezien ik het al weer behoorlijk koud had. Mijn favoriete winkel is wel een boekwinkel, waar ik menig maal mezelf lekker zit te maken over de plannen die ik nog heb voor de komende tijd door de Lonely planets door te bladeren. Totdat ik richting het vliegveld moest hebben Magon en ik nog ergens wat gegeten en gekaard. Aangekomen op het vliegveld heb ik ingecheckt en heb ik een plaatsje gezocht om een beetje te slapen. Helaas moest iedereen daar al weer snel verkassen voor de schoonmaaksters en heb ik me bij de ander backpackers, die in alle hoekjes en gaatjes van het vliegveld op de grond lagen te slapen gevoegd. Tot aan Dublin ben ik menigmaal weggesukkeld en voelde ik me behoorlijk brak. Maar een kop koffie en een lekker broodje met eindelijk weer een normale prijs (qua valuta en waarde) deden me goed. Al duurde het even voordat ik door had dat het verkeer van de andere kant komt en dat ik mijn horloge een uur terug moest zetten. Dit betekende dat ik nog een uur langer op de bus moest wachten. Waar die bus mij naartoe bracht, kunnen jullie weer in het volgende reisverslag lezen.

Neem ook even een kijkje in het fotoalbum:https://www.facebook.com/media/set/?set=a.611445648872039.150959.100000198287650&type=3
Al zeg ik zelf, best de moeite waard.